bayandan tivitır kalıbı-2

Aslında geçmişte "bayandan tivitır kalıbı" başlıklı yazımı yazdığımda tire ikisini yazacağımı hiç düşünmemiştim. İnsan gerçekten hayret ediyor :

(Şimdi bahsedeceğim kalıpların örneklendirmesini yapamayacağım için daha doğrusu bunla uğraşmayacağım için hedef kitlem tivitırla içli dışlı arkadaşlarım olabilir. Bi de tabi en önemli hedef kitlesi gelecek zamana çekimlenmiş bir benden oluşuyor)

• Büyük işareti kullanılarak oluşturulan tivitler: x yapmak > y olması
• "Sarılıp ağladık" ile biten tivitler
• Biri böyle deyince ben (resim)
• Bazen sadece x yapmak istersin
• Düşünsene, x oldu, çıldırırsın!
• "Ne çektin be" ile harmanlanmış tivitler
• Sor bakalım (uğruna) xler yaptığı biri var mıymış
• Onu bilmemnaptınız, bunu bilmemnaptınız, şunu yedirmeyiz. (ekler dışında tümden değişmeli kelimeli cümle)
• x x yapan bilmemkim online mı?

Biz tivitırcılar çok eğleniyoruz. 

İnegöl işi çantam

parmağıyla ilkokul çantama tık tık diye vurur
cevizdendir, inegöl işidir kıymetini iyi bil derdi babam
küçük bir askerdim ben de
siyah önlüğümün içinde bembeyaz bir yürek
dökülürdüm yollara hava soğuktu okulum uzak
bir avucumda közde pişmiş sıcacık bir patates
hem beslenmeliyim hem üşümesin diye elim
değiştirirdim ara sıra çantamla patatesi
dikkat ederek çantama
cevizdendir, inegöl işidir kıymetini iyi bil derdi babam
babamın bilmediği bir şey vardı
her sabah çantamın içine bir gün doğar
ortasından ekvator geçer
ve masmavi gökyüzünde çantamın
güneyden kuzeye göçmen kuşlar uçardı
gülün bakalım bıyık altından şimdi siz
söylesem inanmayacaksınız
siz uyurken çantamın içinde atatürk samsun'a çıkardı
ve bilirdi yedi kere sekizin kırk iki olduğunu
bilmeseydi eğer bandırma vapuru sinop burnu'na çarpardı
ben bir türlü bilemedim aram hiç iyi olmadı hesap kitapla
nohut ve fasulyeden bir abaküsüm vardı
hesabını hâlâ verebilmiş değilim hayata
iyi şiir okurdum ama iyi resim yapardım
eyvah dediler bu çocuk adam olmaz
yazık oldu çantaya
cevizdendi inegöl işiydi... 

Ahmet Uluçay

Breathless (Ddongpari)

Bazı filmler vardır; ilk izlediğinizde müthiş bir film izlediğinizi düşünmezsiniz. Ama sonra ara ara hep aklınıza gelir, bir çok şey o filmi hatırlatır,hatıralardaki sahneler zaman geçtikçe demlenir ve güzelleşir hatta ki sonraları dönüp bir daha izlemek zorunda kalırsınız. İşte bu film tam da o filmlerden.

Gerçekten çok duygusal ve hassas kişilikte bir çocuktan kötü hayat şartlarının ortaya çıkardığı zorba, küfürbaz hatta psikopat bir adam. Çocukluğunda babası bıçakla annesini öldürmeye yeltenmişken yanlışlıkla kavgayı ayırmaya çalışan ablayı bıçaklamış , annesi aynı gece ölmüş, babası hapse girmiş. Şimdiki zamanda da nefret ettiği babası hapisten çıkmış ve ona bakmak zorunda, ablasıyla görüşmüyor fakat çok tatlı küçük bir oğlan çocuğu olan yiğeniyle ona sürekli kazandığı paralardan yollamaya çalışıyor ve haraç toplama işinde çok başarılı (çünkü psikopat) bir adam. İşte bir zaman geliyor garip de bir şekilde hayatına yaşam şartları onun da çok zor olan lise sona giden bir kız giriyor. Birbirlerinin hayatlarından bihaber sadece iki ruh ikizi. 

Film, bu zamana kadar izlediğim filmlerin en kötü sonunu barındıran film oldu benim için. Ki sonunda ağladığım filmler olmuştur, bunda ağlamadım da mesela. Ama işte izledikten sonra üzerinden kaç yıl geçmiş olmasına rağmen şunu diyebiliyorum hala : sonunu en dert edindiğim filmdir bu. Çünkü gerçek yaşamdaki trajedidir niyetlerden önce yaptıklarının gelmesi. Ertelediğin güzellikler her zaman gelip seni bulmaz. Kötü addedilen insanlar hep kötü kişilikte değildir, bazısı sınavı geçememiş insanlardır sadece. İşte bu kötü adamın da her şeyi geride bırakıp tamamen değişmek istediği bir zamanda, hatta tam da o günde geçmişte yaptıklarının cezasını bulması gerekir.

En sevdiğim yönlerinden biri: müzik azlığı. Müzik anlam ağırlığı olan filmlerde mümkün olduğunca olmamalı bence. Bu filmde de müzik bir kaç sahne dışında yoktu ve o sahneleri de çok güzel doldurmuştu. Seyirciyi pasif duruma düşürmeden sürekli -duygusal anlamda- kitap okuyormuşcasına zihni çalıştıran filmleri seviyorum. Çoğu klasik amerikan filmlerde olmaz bu. Güney Kore'de (her ne kadar basit dizi-filmleriyle de ön plana çıkmış olsa da) amerikan filmlerinin yanından bile geçemeyeceği dolulukta sahneleri barındıran filmler var. Bu konuyu ön yargılarıyla tanımlayan insanlara duyurulur :)
                 

                     

İzleyenler için: İkisinin de belki de hayatının en zor geçen akşamının sonunda sahil kıyısında oturduğu sahne ruh eşi olmalarının en güzel ve en sade örneğiydi.

Son olarak: bu 'kaybedenler filmi' ni başrolünü oynayan 'Yang Ik-Joon' hem yazmış hem yönetmiş ,yani baştan sona kafasındaki bir film olmuş, bu yüzden bu kadar "sek" olsa gerek. imdb puanı: 7.5, ama kesinlikle daha fazlasını hak ediyor. Özellikle farklı yapımları sevenlere şiddetle öneriyorum. 

Not: Yalnız bir şey varsa bu adamlar fragman yapamıyor arkadaş. Yine de bulduğum en iyi fragmanı şurdan izleyin.