Bir zamanlar..

2-3 yaşlarındayken, her zamanki ağlama krizlerinden birini geçirdiğim bir zaman (ki bu krizler 3-4 saati bulurmuş) yılda bir kaç kez türkiyeye dönen 'alamancı' üst komşularımız kapımızı çalmış. Annem kapıyı açtığında adamı elinde o zamanlar türkiyede bulunmayan bildiğimiz süte karıştırılan nesquikle bulmuş. 'bunu içerse susar ' demiş adamcağız, artık ne cinnet geçirdilerse yukarda herhalde bir çocuk ancak açlıktan bu kadar uzun süre aralıksız ağlayabilir diye düşündüler. Şaka maka ailemizin nesquik ile tanışması bu sayede gerçekleşmiş, babamın biraz ağlayayım da o 'kahve' den getirsinler e varan espirileri süregelmiş..